|
|
Bladmuziek en notenbomen
Door: Eelco den Boer
Artiest: Stereophonics
Liedje: A thousand trees
Als een boom valt in een bos en er is niemand in de buurt om het te horen, maakt hij dan geluid? Een bekend vraagstuk, waarop niemand met absolute zekerheid het antwoord kan geven. Ik vermoed van wel, want het staat als een paal boven water dat bosrijke omgevingen de ideale inspiratiebron zijn voor geniale klanken. Niet voor niets komen veel van de meest creatieve en innovatieve artiesten uit landen als Canada, Zweden en België. Al zal het ongetwijfeld ook te maken met andere prioriteiten in het leven en gebrek aan marketingmiddelen dat weinig bands uit pakweg de Sahara en Groenland doorbreken. Tijdens Live Earth bewezen wetenschappers op Antarctica in ieder geval dat een totaal gebrek aan begroeiing weinig goeds oplevert op muzikaal vlak. Wellicht heeft het te maken met het feit dat de meeste muziekinstrumenten van oorsprong van hout worden gemaakt.
In de muziek zelf komen bomen en bossen herhaaldelijk terug. The Joshua Tree van U2 is legendarisch.Wild Wood is een van de mooiste nummers uit Paul Wellers gelauwerde carrière. De Belgische band Hooverphonic brak definitief door met het, inderdaad magnifieke, album The Magnificent Tree. Enzovoorts. (Ondanks de tijd van het jaar laat ik alle liedjes over dennenbomen maar buiten beschouwing).
Mijn favoriete ‘notenboom’ of ‘bladmuziek’ komt echter uit Wales: A Thousand Trees van Stereophonics. Niet alleen vanwege de pakkende melodie en de (vergeef me de flauwe woordspeling) houtsnijdende tekst – It takes one tree to make a thousand matches, but it takes one match to burn a thousand trees – maar vooral vanwege de speciale betekenis die dit nummer voor mij persoonlijk heeft. Hier liggen namelijk de wortels van mijn muzikale stamboom. Eigenlijk had ik nooit zoveel met muziek. In mijn jeugd luisterde ik wel naar de top 40, kopieerde ik cassettebandjes van Michael Jackson-albums en spaarde ik plaatjes van Queen, maar echt veel betekenis had het niet voor me. Totdat een vriend me meenam naar een concert. Als voorprogramma van Our Lady Peace was Stereophonics de eerste band die ik live zag. Ik was direct betoverd.
Inmiddels is mijn muzikale boom flink uit de kluiten gewassen en nog altijd in volle bloei. In deze milieubewuste tijden lijkt dat een zegen, maar het wordt enigszins teniet gedaan door de vele kilometers die ik heb gereisd om mijn favoriete artiesten aan het werk te zien (bijvoorbeeld Our Lady Peace in Hamburg, Feist in Toronto, Doves in Dublin en Manic Street Preachers in Brighton). De productie van mijn omvangrijke en eclectische muziekcollectie zal bovendien ook niet geheel ecologisch verantwoord zijn. Maar ze zijn stuk voor stuk bepalend geweest voor mijn leefomgeving. Natuurlijk is het door alle bladeren wel eens lastig de boom te zien, maar A Thousand Trees zal voor mij altijd een speciaal nummer blijven. En ik hoop dat wanneer mijn boom onverhoopt omvalt, dat zal gebeuren met een grote knal en dat van het hout geen lucifers, maar drumstokjes gemaakt worden. Het spreekwoordelijke vuur dat daarmee aangewakkerd kan worden is immers een stuk constructiever dan een vlammenzee in een bos. Vraag maar aan Flea.
http://top2007.radio2.nl/page/article_story/862
|
